Batman’da 59 aktif cami var. Her birinin cemaati, her birinin imamı, her birinin sesi ezanla göğe yükseliyor.
On binlerce insan hacca gitmiş, umre yapmış, tövbe etmiş…
Peki o zaman bir soru: Bunca Müslümana rağmen neden iki yakamız bir araya gelmiyor?
Şehrimizde husumetler bitmiyor, kırgınlıklar kapanmıyor. Birbirini yiyen, malını-mülkünü hava atan, kimin ne dediğini umursamayan, görgüsüz bir hızla koşan bir topluluk görüntüsü var.
Acı ama gür bir soru var ortada:
Biz Müslüman mıyız, yoksa süslüman mı?
Batman’da gerçekten Müslümanlık yaşanıyor olsaydı;
ahlaki çöküntü konuşulmazdı.
Tefeci, kumarbaz, alkolik, uyuşturucu bağımlısı, haksızlık yapan insanlar bu kadar çok olmazdı.
Ticarette bereket olurdu, ilişkilerde güven, mahallelerde huzur, sokakta kardeşlik olurdu.
Ama bugün bunları söylemek mümkün değil.
Batman 650 bin nüfuslu bir şehir. Kimsenin günahına girmek istemem ama kalemi elime alıyorsam, bu sözlerin bedelini de göze alıyorum. Çünkü şehirde herkesin bildiği ama dile getirmeye cesaret edemediği bir gerçek var:
Batman’da çok az Müslüman kaldı.
Dilimizi tutup olmamış gibi davranmak inancı korumuyor, aksine çürümeyi hızlandırıyor.
Evet, Batman’da;
fuhuş var,
kumar var,
uyuşturucu var,
alkol var,
harama uzanan eller var.
Bu liste maalesef uzar da gider.
Ancak şu da gerçektir:
Bu şehirde Allah için yaşayan, hak-hukuk gözeten, fedakârlık eden, kimseye belli etmeden iyilik yapan gerçek Müslümanlar da var.
Ama onları ne gören var, ne bilen, ne de takdir eden…
Bir tek Allah biliyor.
Dilerim Rabbimiz hepimizi ıslah etsin, affetsin, ihya etsin.
Çünkü günahımız çok.
Bir kusurum olduysa affola.
Hoşça kalın.