Zaman zaman, yazdığım köşe yazıları nedeniyle psikolojik baskılara maruz kaldığım oldu. Öyle laflar işitiyorum ki…
“Don Kişot gibi boşu boşuna yazıp duruyorsun, eline bir kuruş geçmiyor.”
Bunu ilk duyduğumda hafifçe tebessüm ettim. Dünya edebiyatının en büyük eserlerinden birine, Don Kişot’a benzetilmek doğrusu gurur verici. Demek ki o kadar da boşuna yazmıyormuşum…
Ama şu var ki, bu benzetmeyi yapanlar Don Kişot’un romanını okumamış olmalılar. Okusalardı, o “boşuna savaşan” adamın aslında insanlığa ne büyük dersler verdiğini bilirlerdi. Sadakatiyle, masumiyetiyle, adalet arayışıyla... Ve yanında hep duran Sancho Panza ile birlikte… Onların mücadelesi, bizimkine çok benziyor.
Çünkü dünyada her şey para demek değildir. Hele ki yazarlıkta, gazetecilikte… Her yazıdan, her emekten maddi bir karşılık beklemek, yapılan işe de yazıya da saygısızlık olur. İnsan, en çok kendine olan saygısını yitirir çıkar gözüyle yaşamaya başladığında.
Evet, belki köşe yazılarından para kazanmadım. Ama gazetelerde onlarca, belki yüzlerce yazım birikti. Kim bilir, belki yıllar sonra birileri o gazeteleri tozlu raflardan indirip şöyle bir göz atacak... Yazılarımda o dönemin sorunlarını, haykırışlarını görecek. Ve belki de şöyle düşünecek:
“Bakın, bir zamanlar biri yazmış, uyarmış, mücadele etmiş. Biz de bugün onun bıraktığı yerden devam edelim…”
İşte bundan daha büyük bir kazanım olabilir mi? Para ile bile elde edilemeyecek bir iz bırakmak… Ben böyle bakıyorum meseleye.
Bazen düşünüyorum da Batman’da felsefe ve mantık ne kadar da eksik. Eğer bu iki temel, toplumun her kesiminde sağlam olsaydı; inanın bana, petrol ve tarım cenneti olan bu güzel şehirde ne yoksulluk olurdu ne işsizlik, ne de gelecek kaygısı.
Yine Don Kişot’a dönüyoruz… Bizim savaşımızı da boşuna değirmenlere karşı sanıyorlar. Oysa biz gazeteciler çok iyi biliyoruz nelerin altına imza attığımızı. Batman için neyi göze aldığımızı.
Ben bu köşeden yazmaya devam edeceğim. Tıpkı Don Kişot gibi… Kötülüklere, adaletsizliklere, düzensizliklere karşı dimdik duracağım. Batman’ın gözü, kulağı, sesi olacağım. Söz veriyorum, elimden gelenin fazlasını yapacağım. Allah ömür verdiği sürece yazmaya, anlatmaya, mücadele etmeye devam…
Hoşça kalın.