EVRENİN BİR RİTMİ VAR…(2)

Dini mana itibariyle Allah inancının yaşanması ve şükür noktasında haramdan uzak kalmak, kötüden sakınmak için günün belli saatleri veya yılın belirlenen dönemlerinde yaratıcıya karşı bir takım davranışlar sergilenerek ilahi amaca hizmet etme anlamı taşır.

Her iki açıklama da doğru olmakla birlikte dar bir tanım ortaya çıkarmakta. Çünkü ibadet sadece şekilsel eylem tarzlarını içermez, aynı zamanda insan hayatının ve yaşam alanlarının tümünde insan ile ilgili tüm yönleri, anları, eylemleri, düşünceleri, hareketleri kapsayan yaşam modellerini karşımıza koyarak uygulanması gereken ilkeleri önümüze serer.

İbadet yaşamın kendisidir…

Yaşamak ibadettir…

Varlık bilincinin farkında olmak ve yaratılmışlık ilkesine bağlanmaktır. Sadece günün belli saatlerinde, belirlenen hareketlerle davranmak değil, bütün olarak düşünüldüğünde ahlak ve erdem sahibi olmak, kötü olandan uzak durmak ve insan hayatını değer kabul edecek özellikleri kendi kişiliğinde eritmek anlamlarına gelir.

Yaratılmış olan evren ve dünyanın ahengi ile hareket etmek, yaşamı dengede tutacak uyumlu halleri yakalamak için hayatımızın bütününde şükür ve minnet duygularımızı tatmin etme adına eylem birliği yakalamak gerekiyor. Çünkü ibadet kendi varlığına anlam vermektir. Yaşamsal kanunlarımızın ve insani değerlerimizin bireyi kapsayan donanımlarını benimsemek, o şekilde hayat sürdürmektir.

İnanmak amacı taşıyan insanın davranışlarına da yansıttığı şükür duygularını, tapınma niyetiyle secde etme eylemine kadar yükseltmesi ve inanılan güce yönelerek saygı davranışı, dini buyrukları yerine getirme anlayışı doğuran dürtülerin genel tanımlamasıdır.

İlahi alanın eylem bütünlüğünü ifade eden ibadet ritüeli, yaratıcının ihtiyacı olan bir şekilsellik değil. Çoğu insanın gözünde şekilsel boyut anlamı taşıyan ibadet olgusunun aslında saygı, vefa ve verilmiş olana borçlanma sonucu oluşan minnet borcunun ifade edilen davranış biçimleridir. Allah’ a karşı, verilmiş olan zenginliğin, güzelliğin ve iradenin minnettarlığını duyumsamak, düşünce ve beden ile şükür duygularını kendisine yansıtma çabasıdır.

Aslında ibadet ile emirleri yerine getirmek, yasaklananları hayatımızdan uzak tutmak, haram adı altında kötüden yana tüm unsurları ret noktasında kulluk bilinci yakalama seçeneğidir.

Sadece Allah’ ın yaratıcılık gücünün bilincine sahip olmak, gelecek her iyi hali kendisinden beklemek sonucunu benimsemektir.

Namaz, Oruç, Zekât, Hac ve bunları tasdik eden Kelime-i Şahadet ile kurulan ana iskelet üzerine inşa edilen “İman” bilinci ile sınırlar belirlenir. İman bilinci Yaratıcı Allah’ a, elçisi olan Peygamberlerine, koruyucu Meleklerine, anayasamız olan Kutsal Kitaplarına, hayatımızın karşımıza çıkardığı Kaza ve Kadere, ölüm sonrası asıl boyuta varış anlamı taşıyan Ahret hayatının varlığına itaat ile en son zirvesine ulaşır.