Bundan yaklaşık 15- 20 yıl önce sanat, meslek altın bilezik idi. Aileler çocuklarını bir meslek, sanat sahibi olmalarını canı gönülden isterlerdi ve bunun için araya adamlar koyarlardı.
Oysa şimdi sanatkâr ve meslek sahibi ustalar çırak bulamıyor. Kimse çocuklarının sanatkâr olmasını istemiyor çünkü sanatkar ve meslek sahibi kimseler zar zor bir şekilde idaresini yapabiliyor ve çoluk çocuğunu geçindirebiliyor.
Bunun içinde zahmetler çekiyor sanat ve meslek ve altın bilezik iken şimdi kıymeti ve değeri bilmeyen çalışma alanına dönüştü.
Çevremize baktığımız zaman bu kadar kıymetli sanatkâr ve meslekler böyle kısa bir zamanda böyle değersizleşmesinin sebebini anlamak gerçekten çok zor.
Sanatkâr biri olarak düşündüğüm zaman bunun sebebini nedenini gelişen teknoloji görüyorum. Teknoloji o kadar gelişti ki tekstillerde olsun sanayilerde olsun çok kıymetli olan el emeğinin hiçbir kıymeti kalmadığı görülüyor.
El emeğinin kıymeti kalmayıp her şey teknolojiye dönüşünce işçiye elemana da gerek kalmıyor. Kalmayınca tabi ki çırakta yetişmez ve altın bilezikte diye bir şeyde kalmaz bunlarında mesleğin sanatın ve hatta esnaflığında pek kıymeti kalmamışta şimdi herkes çocuğunu bir resmi kuruma yerleştirmek için elinden gelen her şeyi yapmaya çalışıyor ama buda hiç kolay bir iş değildir. Üniversite bitirip te işe giremeyen bir sürü öğrenci vardır selam ve dua ile.