ŞEYH ABDURRAHMAN AKTEPE (2)

O hep açılıp yöredeki medreseleri gezip kendini yetiştirmek olmuştur, hatta yöredeki belirli kişilik sahibi olanlar tarafından ailesine getirilen maddi yardımlara da karşı çıkar, bunları kabul etmez bir tavır alır.

      Bu hırçın tutumundan dolayı da aileden biraz dışlanır, hata ailesi ve yakın çevresi olan bazı kişiler tarafından onun deli olduğu diye alaya alırlar, ama o hiçbir zaman yılmaz yılmamıştır.

Babasının ölümünden hemen sonra Irak’ın Duhok ve Zaho bölgelerine gider, oradaki âlimlerden ders alır.

Şeyh Abdurrahman Arapçayı, Farsçayı, Osmanlı Türkçesini ana dili gibi konuşur, eserlerin çoğunluğu Arap alfabesi ve Kürtçe olan şeyh Abdurrahman, başta  Arapça olmak üzere Farsça ve Osmanlıca da eserleri vardır.

Şeyh Abdurrahman peşinde bir çok eser bırakmıştır, ama onun ilk ve en çok tanınan eseri Arap harfleri ve Kürtçe nazım şeklinde yazdığı ‘’Revdül Naimdir” bu eser bugün için medreselerde okuyan hemen hemen bütün imamlarda vardır, sesleri güzel olan kişiler bu mısraları beyit şeklinde yıllardır bağırıp seslendiriyorlar.  Şeyh bu eserinde daha çok ilahi konuları işler, eserin bazı yerlerinde, şiirlerine ilgi göstermedikleri için  zamanın yöneticileri de onun eleştirilerinden payını alırlar, bu eserde Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’in şahadeti konu alan bölümü çok acıklıdır.

Şeyh Abdurrahman öldüğünde,  Şeyh Muhammed Kerbela, Şeyh Muhammed Eskeri, Şeyh Muhammed Şevket adlı üç oğlu vardı, 1995 yılında Şeyh Muhammed Eskeri adındaki oğlu halan hayatta idi, bu ailede hemen hemen herkes peşinde bir veya birkaç yazılı eser bırakmıştır, buda bu ailenin ne kadar ilim ve irfan ile içli ve dışlı olduğunun bir işaretidir, bir kanıtıdır.