Dünyada bir kişi ve kurum için düşman sahibi olmaktan daha kütü bir şey yoktu, Pakistan ve Hindistan komşu iki ülke, ikinci Dünya savaşına kadar İngilizlerin bir sömürgesi idi Hind yarım adası, İngilizler çekilince iki ülkenin idarecileri İngilizlere bizi birbirimizden ayırın öyle gidin, İngilizler Hindistan ve Pakistan diye iki devlet kurarak bunu yaptılar, fakat Bangladeş’i devlet yapacağına Pakistan’a,  Keşmir’i de aynı şekilde Pakistan ve Hindistan’a sorun olarak bırakıp gittiler. Bu işin birde Çin boyutu var o başka yazının konusu.

  İngilizler çok derin şeytanca siyaset üretirler, kendi vatanı 260 Bin Km, Hindistan’ın on ikide biri, Pakistan’ın üçte biri kadardır, ama kendi vatanında beş federal bölge, beş parlamento beş idare vardır, ve onlara isteyen referandum yapıp ayrılabilir diyor, ama refah düzeyi yüksek bir yerden kim kaçar.

   Pakistan kendisine sınırdaş olmayan Bangelde Bangel dilini yasaklayarak Asimilasyon politikasına başladı, buda çok büyük bir tepkiye neden oldu, uzun süren bir iç savaştan sonra 1972 yılında Pakistan’ın mağlup olup Bangladeş’ten çekilmesi ile sonuçlandı, hem Bangel hem Pakiler çok kan kayıp ettiler.

  1951 yılının 21 şubat günü, dört Bangelli öğrenci Üniversitenin önünde bir bildiri yayınlayarak biz Paki dilini değil kendi dilimiz olan Bangeli istiyoruz açıklamasına, Pakistan polisi tarafından öldürülen bu dört gencin ölüm günü bugün BM kararıyla Dünya ana dil günü olarak kutlanıyor.

   Keşmir meselesi hiç bir zaman bitmedi bitmeye de benzemiyor, çünkü bu ülke Pakistan ve Hindistan arasında bölündü, halkı Müslüman olan bu ülke de Hindistan hep bastırma yolunu seçti, özerklikleri kaldırıldı, bütün olumsuzlukların faturası Pakistan’a çıkardı.

   Bu güne kadar Keşmir için defalarca savaşan bu ülkeler ne yazık ki şu günlerde yine savaş başladı, iki ülkenin de nükleer silahları var, birinin canı çok yanar bunlara baş vurur, işte o zaman felaket, hezimet olur kapanmayan yaralar açılır.

   Bunun için her kes, tüm imkanları seferber ederek kimin elinde ne gelirse, bu savaşın durmasına çalışmalıdır, şu İslam öbürü kafir tezinden vaz geçelim, unutulmasın bir ata sözü vardır başkasından akan kanda, bizimki su mu.

     Pakistan’ın nüfusu İki yüz milyonun üstündedir,  ama o kadar Müslüman Hindistan’da yaşıyor.

    Bu yazı yayınlanmadan inşallah ateşkes haberini alırız.