Her şeyin bir hikayesi olduğu gibi,
Ramazan Orucunun da bir hikayesi vardır.
Her işimize Besmele ile başladığımız gibi
İşte aynen öyle de oruç
Rahman ve Rahim olan Allah’ın Rahmetiyle başlar.
Önce rahmet rüzgarları eser,
Sonra iner o rahmet yüklü bulutlardan
Yağar susamış olan kurak gönüllere,
Rahmet yağmurları
Ve doldurur İnşirah ile…
Mağfiret ile devam eder hikaye
Af olunurlar;
Rahmet yağmurlarıyla ıslanmış olanlar,
Dil orucu, göz orucu tutanlar
Teslim olanlar,
Gözden yaş akıtanlar,
Pişman olup kapıya gelenler…
Cehennemden azad olmakla da son bulur…
Kurtuluş haberi verilmiş,
Güneş doğmuştur.
Bu hikayenin kahramanı olan,
Mümin gönüller için…
Evvelinde sabır, gözyaşı ve teslimiyet bulunan bu hikaye,
Yerini sürura, mutluluğa, sevinç gözyaşlarına bırakır.
Nihayetinde ise Cennetin Reyyan kapısında biter.
Ne mutlu ki Reyyana talip olanlara
Ne mutlu ki kapısından geçecek olanlara…
İşte Rahmet günleri geçti.
Mağfiret günleri ise bitmek üzere,
Acaba rahmete nail olup,
Mağfirete layık görüldük mü?
Bu hikayenin sonu,
Cehennemden azad olmakla biter mi?
Evet! Eğer orucun mana yüklü ruhunu idrak etmişsek,
İdrak edip eyleme dökmüşsek,
Bu serüven mutlu bir son ile bitecek.
Nedir orucun manası?
Oruç bir arınmadır.
Bir kalkandır.
Bir diriliş hareketidir.
Nefisle mücadeledir.
Aşıkın “Maşuka” teslimiyetinin ifadesidir.
Sabrı ve sebatı öğreten bir mekteptir.
Sevginin somutlaşmış ifadesidir.
Kulluğu ispattır.
Bir ruh oluşturmaktır
Bu ve daha bir çok mana ile
Oruç aç kalarak,
Ruhu ve kalbi beslemektir.
Bu manaları bilerek sesleniyoruz:
Ey oruç!
Getir bize Rahmetini, mağfiretini, kurtuluşunu…
Getir bizi kendimize,
Çağır rahmet yüklü bulutlarını.
Sezai Karakoç’un diliyle sesleniyoruz:
Ey oruç, diriltici rüzgâr, İslâm baharı
Es insan ruhuna inip yüce ilham dağından
Kevser içir, âbıhayat boşalt kristal bardağından
Susamış ufuklara insan kalbinin ufuklarına…
