Yokluğun çarmıha germiş geceyi
Çıplak sokaklara asıp çivilemiş bedenimi
Duygularım kırbaçlarken düşüncelerimi
Gözyaşlarımla söndürüyorum yaktığın ateşi
Ayrılığın kalemi kırılmış sevdadan yana
Hazmedebilmenin soğuk rüyasında
Bir ışık, bir ses bekliyorum amansızlığıma
Nefes alamıyorum bir es ver suskunluğuna
Günler devirirken bakışlarını acımasızca
Teslim oluyorum eylülün tenha ayazına
Sararken bedenimi gecenin paslı telleri
Sığındım kalbinin buz tutmuş insafına
