MEVLANA DERKİ DİLİNLE DEĞİL, ELİNLE ÖRNEK OL

Değerli okuyucular bu insanın doğasında var, her kişi veya her toplum kendisini başkasına özendirmek ister, kendisini anlatmak ister, hata bazen kendini kendinden daha fazla büyük yapmak ister. Bu doğanın bir tabiatıdır, bunu yapmak isteyen kişi veya toplum,  tabiî ki bir beceri, bir yetenek sahibi olmak ister, sıradan bir kişi bu işi beceremez, yapsa da deyim yerinde olursa eline gözüne bulaştırır, zira karşısındakini tatmin etmek her kesin harcı değildir. Şu bir gerçektir ki bu gibi yeteneğinin sahibi olmak için okumak bile yetmez, çünkü bazı şeyler yaradılışta kişinin sahip olduğu değerlerden alır.

    Büyük insan büyük şeyler söyler misali, Mevlana’nın dilinle değil elinle kişilere örnek ol deyimi, burada şunu söylemek ister zira bir çok insan özellikle eksileri olan insan veya toplum, bu eksikliğini söylemleri ile dile getirip olan eksikliğini doldurmaya çalışır, tabii ki burada söylem ve anlatım tarzı çok önemli, ama oda bir yere kadar, hani derler ya yalancının mumu yatsıya kadardır, çünkü elle yapılan somut bir hüner olmasa ve olmayan bir üstünlüğü dil ile anlatmak, o dilin söyledikleri bir gün ayyuka çıkar ve sahibine  eksi olarak geri döner.

Şurada şunu söyleyelim ki bir kişi veya bir toplum her yerde yaptıkları ile anılır ve o kişi veya o toplum, bununla değerlendirilir, kendisini başkalarına özendirmek kişinin doğasında olan bir şeydir, ama bunun için her zaman çalışkan olmak dürüst olmak lazımdır, zira bu sahibinin değerini yükseltir, halk arasında ilgi ve saygı toplar, böyle bir kişinin kendisini reklam etmesine gerek yoktur, çünkü yaptıkları en iyi reklamıdır, faaliyetleri kişinin aynasıdır.

     Ama bu beceriye sahip olmayan, birde kendini gösterme hissine kapılan, kendini kendinden üstün tutmaya çalışan bir kişi veya toplum, bu boşluğu dili ile doldurmaya çalışır, bunun içinde gerçekçi olmayan yöntem ve söylemlere baş vurmayı dener, denemek zorundadır, ama başta temeli olmayan bir söylemin sonu da çok yakındır, çünkü karşısındaki kişi veya kişiler, bir sefer iki sefer gerçeği görürler, buda o kişinin değerini düşürür.