YILMAZ GÜNEY İLE CÜNEYT ARKIN’IN TOPLUMSAL SANAT DURUŞLARI…

Anadolu coğrafya sinemasının yolculuğunda iki önemli isim; Yılmaz Güney, Cüneyt Arkın ..

Güney sinemada duruşuyla ve yaşam felsefesiyle dünya sinemasında iz bıraktı.

Cüneyt Arkın ise sadece Yeşilçam sektöründe kaldı. İki toplumsal filmi de belirtmeden geçmeyeyim; “Vatandaş Rıza” ve “Madem” filmleriyle cidden önemli yapıtlardı. Güney ile Arkın arasında Siyasi duruşları her ne kadar farklı olsa da iyi arkadaştılar…

Cüneyt Arkın bir söyleyişinde “Yılmaz Güney’e büyük bir haksızlık yapıldı. İyi şeyler yapıyordu. Bu denli üzerine gitmenin anlamı yoktu. Büyük bir sinemacıydı. Yazık oldu, hem de çok yazık. Rahat bırakmadılar o’nu…” demişti.

Yanılmıyorsam 1974 dönemlerinde Yılmaz Güney’in bir filmi ödül alır. Ancak o dönemin siyasi baskıları sonucunda Güney’e verilmeyip ikinci sırada olan Cüneyt Arkın’a karar verilir.

İşte o an da herkesin yapamayacağı örnek bir davranış ile ilkeli duruşuyla Cüneyt Arkın şöyle diyecekti. ” Bu ödülü almam mümkün değil. O hak Yılmaz Güney’e ait. Bana bu teklifin verilmesi bile hakaret görürüm. Filmlerde insanlar bizleri kahraman ve dürüst görür. Şimdi bana ait olmayan sadece siyasi nedenlerden ötürü Güney’e verilmeyip bana vermeleri hiç ahlakı değildir” 

Cüneyt Arkın tarihi filmleriyle de bir dönem anılır oldu. Ne Tarih ama akla ziyan komedi..

Bizans ve Osmanlı arasında geçen süreçleri aptal, şovenist senaryolar yazan o şahısların repliklerini keşke sorgulamadan oynamasaydı Cüneyt Arkın.

Mühendis Hanifi Tüzün’ün belirttiği gibi: “Bir meyhanede dört karakter yanında üç, dört yarı çıplak kadın şarap abartı kahkaha işte Bizans bu; öteki karede ise aksakallı bir adam elinde kılıç iki de bir “Alaah Allah” naraları bu da adaletli bir Osmanlı. ne bu şimdi filmi? Bu kadar çarptırmanın ne gereği var? Toplumu bu denli yanlış bilgilerle empoze etmenin ne gereği var?”

İşte bu noktada yerden göğe haklıdır Tüzün. Keşke daha köklü hikâyeler ve olaylar üzerinde eserler yapsaydı. Mesela bir Kürt konusu en azında Kadir İnanır gibi bir duruş sergileseydi daha farklı ve realist bir sanat duruşu olmaz mıydı?