SANIRIM TANRI TARAFINDAN CEZALANDIRIYORUM

SANIRIM TANRI TARAFINDAN CEZALANDIRIYORUM

Ruhum ne bedenime, ne eve ne de yerlisi olduğu şehre sığamıyor

Zavallı ruhum nerde şad olacak.

 Sığamadığı bedenimden sokaklara taştı.

Şimdi koca bir şehrin içinde gezinip huzur bulmaya çalışıyor

Hâlbuki ben el kadar bir kız çocuğuydum

Ruhum nasıl böyle dolup sığamaz oldu hiçbir yere

Alıp başımı gidersem belki bulurdum o huzuru.

Ama her şehir bir öncekinden beter boğdu.

Bu nasıl bir cezaydı ki hiçbir şehirde bırakmıyordu peşimi

Sahi hangi günahın cezasıydı?

Affederdi oysa tanrı tüm günahları

Tövbeleri

Ben affedilmeyen hangi günahın cezasını çekiyorum

Ruhumu attığı, o zifiri karanlığı hak edecek ne yapmıştım?

İrili ufaklı yalanlar mı söylemiştim

Yahut bir kalbi mi kırmıştım?

Ne yapmıştım?

Söylesen Tanrım ben senin bu gazabını hak edecek ne yaptım?

Bir kuşun ağzında taşıyacağı kadar sevgi rica etmiştim

Sonrada yere göğe sığdırmayacak kadar sevmiştim birini

Bu muydu en büyük günahım?

… Hâlbuki bu ince ruhu yaratan da Tanrı’nın ta kendisiydi

Şimdi ise huzura ermesine bir türlü müsaade etmiyordu.