ÖĞRENMEK VE ÖĞRETMEK ARASINDA… (2)

Kendi kendimize uyanırdık mesela. Giyinirdik sabah soğuğunda ve çıkardık evden sessizce.

Ya bir tane adam yok muydu koskoca köyde?

Herkesin kapısında mutlaka traktör vardı mesela. Bir tanesi düşünemez miydi “bugün hava çok soğuk ve yağmurlu ben bırakayım şu çocukları okula” diye.  Herkes ineği için tavuğu için erkenden kalkardı mesela daha güneş doğmadan.

En azından tipi olduğunda akşam bizleri okuldan almaya gelebilirlerdi traktörle mesela.

 Zifiri karanlıkta mezarlıktan geçen okul yolundan yürümek ne denli zordur bilir misiniz?!!!

Ha bir de şu vardı. Sınıfta kalmak yoktur kesinlikle “o kadar seni okula gönderdik, sınıfta kalırsan eve gelme “ denir.

Çok bilirim soğuk kış gecelerinde sınavdan kaldığı için korkudan evine gidemeyip samanlıkta yatan minik arkadaşlarımı. Her şeye rağmen hayat bana hep şans verdi.

Hiçbir zaman sınıfta kalmadım mesela. Yetiştiğim ortamdan çekti kurtardı şansım beni. Şu an bulunduğum ortam ve   yetiştiğim şartlar arasında karlı dağlar var çok şükür.

Hayata ve çocuklara karşı annem ve babam gibi yani o koskoca köydeki anne babalar gibi olmamak için özen gösterdim her adımıma. Öncelikle gençlere ve çocuklara anlayışla şefkatle yardım elimi hep uzattım gücüm doğrultusunda.

Nasıl mı onlar gibi olmadım?

Unuttukları bir şey vardı. Öğretmelerimiz. Onlar bize insan olmanın kurallarını okuma yazmayı öğretmeden çok daha önce öğrettiler.

Sevmenin sevilmenin güzelliğini değerini her ünitede anlattılar gösterdiler bizleri severek saçlarımızı okşayarak. Hem de tiksinmeden.

Yani o bitli başlarımızı okşadılar her fırsatta ve haftada ancak bir kez yıkadığımız o soğuktan çatlamış yanaklarımızdan öptüler doyasıya.

Anne babamızdan kardeşlerimizden görmediğimiz sevgiyi avuç avuç sundular bizlere karşılıksız.

 OKUL SADECE İLERDE MESLEK SAHİBİ OLMAK İÇİN BİLGİ EDİNME YERİ DEĞİLDİR. ÖNCE İNSANCA YAŞAMANIN KURALINI UYGULAMALI ÖĞRETEN YERDİR. TIPKI ARABA KULLANABİLMEK İÇİN ÖNCE TRAFİK KULARRAINA UYMAYI ÖĞRENMEK GİBİ….

GELECEĞİMİZ SİZİN AVUÇLARINIZDADIR SEVGİLİ ÖĞRETMENLERİMİZ…