ÇOCUK, OYUNCAK VE SİLAH

İlimizde son zamanlarda hiç tasvip etmediğimiz duymak istemediğimiz silahlı şiddet olaylarının artışı hepimizi üzmekte ve tedirginlik yaratmaktadır. Şiddet olaylarına karışan yaş gruplarına baktığımızda ise yaş seviyesinin epey düştüğünü de görmekteyiz.

Giderek şiddet toplumu olmamızda, bu oyuncakların hiç mi etkisi yok? Elindeki herhangi bir nesneyi silah gibi etrafındakilere doğrultup da “şakacıktan” ölmesini bekleyen çocukların sayısını düşünsenize! Suçlu, çocuk mu yoksa ona bu oyuncağı alan bilinçsiz ebeveynde mi, bunu ısrarla üreten firmalar mı? Yahut kitle iletişim araçlarından gönderilen şiddet mesajları mı?

Her gün şiddete uğramış bir insanın haberini alıyoruz, okuyoruz. Öğretmenini bıçaklayan öğrenciyi mi istersin, karısını döven erkeği mi, doktoru darp eden hasta yakınları mı,okul basıp katliam yapanı mı ararsın, yol vermedi diye inip arabadan camı bacayı aşağı indireni mi? Hadi hepsini geçtim, kocasından yediği dayaktan ve hatta bıçaklanarak yaşamını yitiren kadınları “dırdırcı” bularak suçlayan kimi eşref-i mahlûkatları mı sayayım… Şiddet kimden gelirse gelsin, kabul edilemez, tasvip edilemez, desteklenemez bir şeydir çünkü. Gelin bu işe ilk önce çocuklarımızdan başlayalım.

Küçük oğlunuzla markete pazara gittiniz. Oyuncak reyonunda takılıp kalan ufaklık en uzun namlulu, gerçeğine en benzeyen tüfeği seçip almanızı istedi.

Oyuncak bile olsa silaha karşı duran bir ebeveyn olarak bu durumda ne yapacaksınız? Diyelim ki çocuğunuzu bir şekilde ikna edip silah almadan oradan çıkmayı başardınız. Peki, arkadaşlarının, komşu ve akraba çocuklarının oyuncak silahlarını gördükçe aynını almanız için ısrar etmesini nasıl engelleyeceksiniz? Aile büyüklerinin hediye ettiği oyuncak tabancayı veya el bombası, tankı ve topuna kadar hazır bulunan savaş setini nasıl geri çevireceksiniz? Erkek çocukların oyuncak silahlara bu kadar meraklı oluşu, çocuğun büyüyünce de silaha ilgi duyacağını düşünen aileleri korkutuyor. Meseleyi yasaklayarak çözmeye çalışan aileler ile çocuklar arasında sürekli bir gerilim yaşanıyor. Uzmanlar ise, yasaklamadan önce çocuğu silahla oynamaya iten sebeplerin tespit edilip ortadan kaldırılması gerektiği üzerinde duruyor. Çünkü aile içinde, TV ekranlarında, masallarda ve sosyal çevresinde şiddet unsurları ile çepeçevre sarılmış bir çocuğa oyuncak silahı tamamen yasaklamak, onun zihnini şiddet kültürünün olumsuz etkilerinden korumak için yeterli olmuyor. Bilakis, çocuğun merakını artırıyor ve yasaklayan aileye karşı çocuğu hırçınlaştırıyor.

  Peki, bu oyuncak silahlara kimler üretim izni veriyor, hangi ebeveynler çocuklarına böyle bir kötülük yapabiliyor? Masum bir kelime olan “oyuncak” ile ürkütücü bir sözcük olan “silahın yanyana kullanılması bile çelişkidir. Silahın bir oyuncak olarak kullanılması çocuklara zarar verir. Oyuncak firmaları bunun aksini iddia etse de, araştırmalar sonucunda elde edilen gerçekler oyuncak silahların saldırganlıkla ilişkisinin bulunduğu, oyuncak silahın daha sonra gerçek silaha sahip olma isteğine dönüştüğü, çocukların oyuncak silahları gerçeğinden ayırt edemedikleri yönünde. Oyuncak silahlar, masum oyuncaklar değildirler. Bu oyuncaklarla oynayan çocuklar psikolojik ve sosyal yönden olumsuz etkilenebilirler.

Çevremize bakalım.TV ekranları Diziler maganda dolu! Hani, olur olmaz yerlerde ateş eden, silah kullanan, çocukların eline tabanca verenlere kızıyoruz ya, işte onların hepsi maşallah tüm dizilerde var!

Farkında olmadan ailecek izlediğimiz şiddet eğilimli dizileri gözden geçirelim mi. Akşam yemeğinden öce sözde aile –polisiye dizisi olan ‘’Arka Sokaklar’’. Haftanın beş gününe yayılmış olan her bölümde onlarca adam öldürülen ‘’Kurtlar vadisi-Çukur V.b.’’ diziler. Bu dizilerin hayatımıza ne kadar olumsuz ve kötü bir etki yarattığını gelin test edelim. Nasıl mı dizinin gününü, oynayan karakterleri, yaralananları ölenleri başrolleri sorun eminim çoğuna doğru cevap vereceklerdir. Ama okulundaki öğretmenin karakterini anne babasının kardeşinin özelliklerini dizideki karakter kadar tanımaz. En son okuduğu kitabın ismini hatırlamaz.

Çocuklar, anne-baba başta olmak üzere günlük irtibat halinde olduğu yakın çevresinin söz ve davranışlarından, sorunları çözmede şiddetin ve silahların değil vicdan ve merhamet duygusunun devreye girmesi gerektiğini öğretmeliyiz. Bunu nasıl yapmalıyız peki.

Almayarak başlayabilirsiniz

Çocuklarımızın, gençlerimizin, insanlarımızın daha güvenli bir ortamda yaşamasının sağlanması için herkese önemli görevler düşüyor.İlerde yetişecek katiller, tecavüzcüler, karısına şiddet uygulayacak kocalar, çocuklarını delicesine döven anne ve babalar olmasın diye çocuklarımıza oyuncak silah almayalım özendirmeyelim varsa evde oyuncak silahlarını çöpe atalım. Çocuklarımızın dikkatlerini kitaba, kaleme, resime, müziğe, spora yönlendirelim. Bu gerçekleri görmezden gelmek ise, bence en az cinayet işlemek kadar ağır bir suçtur.

Çocuğuna oyuncak silah almayarak gelişim aşamasında onu her türlü olumsuzluktan koruyacağımızı zannetmek belki bir fantezi ama bireysel çabalar toplumsal farkındalıklara dönüştüğünde anlam kazanır. Herkes kapısının önünü temizlese, dünya tertemiz olur”

” OYUNCAK SİLAHA HAYIR”