TRAVMATİK OLAYLARDA YALNIZLIĞIN SALTANATI

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

                Değerli okurlarım, bugün travmanın yalnızlıkla olan ayrılmaz bağlarına değinmekle birlikte travmanın işleyişini ve zihnin içinde oluşan kısır döngüsünü açıklığa kavuşturmak gayesindeyim. Hepimizin hemen her gün duyduğu travma terim olarak, canlı üzerinde beden ile ruh açısından önemli ve etkili yaralanma belirtileri bırakan an yahut anlar silsiledir. Kişi olay esnasında yaşadığı şokun tesirinden sonra atlattığını düşündüğü o an, zaman ilerledikçe şirpençe gibi sinsice büyür ve hatırlamadan sorumlu beyin bölgesinde (Hipokampüs) kalıcı olarak yer edinir. Haliyle etkisini artıran olay zamanla tekrar tekrar baş gösterir ve prefrontal lobun (Düşünme,sorgulama vs. alanı)görevlerini aksatması için dişini biler. Travmatik olay, tüm mücadelesinin ardından beynin yenilgisine ve kendisinin zaferine kadeh kaldırırken sadece bireyin kendisi değil çevresinde yaşayan diğer kişiler de durumdan nasibini alır. Kişi kendi baş edemediği bu sorun karşısında en yakınındakilerden kendisine yardım etmeleri için çare kapısını aralar. İlk başlarda birey, etrafından aldığı geribildirimler sayesinde iyi hissedebilir fakat travmatik olay gün geçtikçe yeniden belirir. Adeta beni öldürmeyen her darbe daha da güçlendirir dercesine.

                Artık yaşanan acı verici olayın ardından vakit bir hayli geçmiş, kişi eş dosttan daha da öteye psikiyatrist/terapiste taşımıştır mülteci çaresizliğini. Süreç içerisinde ‘Sanırım bu durumdan kurtulamayacağım, bu olay benimle beraber yaşayan bir lanete dönüştü, ölene kadar bana huzur yok, bu olayı unutmam imkânsız, çaresizliğime kimse el uzatamıyor…’’ gibi düşünceler beraberinde yalnızlığı olayla perçinler. Birey, oksitlenen toplum yardımından eteğini toplayıp olumlu düşüncelerden ırak dünyasında kendisini izole etmeyi gerekli görmüş ve zihnini karanlıklar diyarında zindana hapsetmiştir. Elbette bu diyarın padişahı olan travmatik olay, verdiği hükümlerle ab-ı hayatı altın tasında yudumluyor. Bu durum yaşandıkça travmatik olay güçlenir ve olay güçlendikçe birey, olay karşısında iflas bayrağını çeker. Döngüsel devinimler neticesinde kişi, simurgu bulmak için yollara düşer.

                Birey profesyonel anlamda bir destek görmeye başladığında ise travmanın akıbeti, LadyGodiva’yı izleyen Thomas gibi olmaya başlar. Yani yaşanılan olay zihinde kalmaya devam etse de olayın kendisini bir travmaya dönüştüren düşünce yerine daha akılcı ve yapıcı bir düşünce geçer. Böylece sosyalyaşamdan izole edinilen birey, hayata tekrar gözlerini ilk gün ışığıyla açar.