ÖĞRETMENE ŞİDDET! (2)

0

BEĞENDİM

0

Yine garip olan diğer bir konu da hiç kimsenin kendi öğrencisini/çocuğunu haksız görmemesi ve kendi çocuk/öğrencisi dışında diğer eğitimcileri/idarecileri suçlu görme dürtüsüdür.

Sormak lazım: Öğrenci olarak çocuklar tamamen haklı, suçsuz, hiç hata yapmayan, sadece kendisine haksızlık yapılan taraf mı?

Öğrenciler okul faaliyetlerinde üzerine düşeni yapıyor mu, kendisini eğitme derdiyle hareket eden eğitimcilerin kişiliğiyle, onuruyla, değerleriyle saygı kavramını uyumlu kullanabiliyor mu?

Biraz daha açalım: Öğrenciye şiddet kavramının dile getirildiği kadar öğretmene şiddet ifadesinin dile getirilmesi konusunda neden haksızlık yapılıyor?

2000’ li yılların başından itibaren eğitim politikası haline gelen şiddet ve istismar olaylarının son bulmasına yönelik tedbir ve yasal kuralların ortada bir denge yaratması ve hem öğrenci/veli hem de öğretmen/eğitici kesimlerini kapsayıcı bir bütünlük gösterme beklenirdi. Ancak ibre tamamen öğretmenin ve okul yönetiminin aleyhine dönerek mağduriyetler ve ölümler yaşatmaya başladı.

Problem şu: Eskiden okul çatı altında sergilenen otoriter ve baskıcı eğitim sistemin terk edilmesi gerekiyor. Yeni vizyon açılımında öğrenci bir değer kabul edilerek özgüven/özgür hareket imkanını kullanarak bireysel gelişimini kısıtlamama politikasına yönelmeye başlanmasıyla günümüz olaylar ve sorunlarının ortaya çıkmasına zemin hazırlandı.

Literatüre “Öğretmene Şiddet” gibi yeni bir kavramsal ifade eklendi.

Günümüzde artık öğretmene yönelik şiddet eylemlerini ve mağdur olarak yaralanan/ölen eğiticilerin haberlerini kaygıyla izlemeye başladık.

Garip bir eğitim sisteminin garip uygulamalarını takip ederken, eğiticiler olarak yaralanama/ölme korkusuyla meydana gelebilecek öğrenci/veli eylemlerinin olmaması noktasında dualara sığınma çaresizliğini duyumsuyoruz.

Ülke geneli sendikalar tarafından protesto amaçlı iş bırakma eylemine kadar varan olay ile ilgili olarak bir öğrenci tarafından Okul Müdürünün öldürülmesi her detayı itibariyle sorgulanması gereken bir facia aslında!

Olayın failinin yabancı uyruklu olması ve ülkemize sığınan bir mağdur tarafından gerçekleştirilmesi;

Okuldan yarattığı sorunlardan ve diğer öğrencilerin eğitim hakkına zarar vermesi nedeniyle atılmış olması;

Sivil olarak okula belinde silahla giriş yapması;

Rahatça Müdürün karşısına çıkma cesareti göstererek hiçbir kuralı takmadan tabancasını kullanması;

Hiç bir engelle karşılaşmadan kaçabilmesi konularının tamamı detaylı bir şekilde sorgulanıp analiz edilmesi gereken bir manzarayı önümüze seriyor.

İlginç olan ise bu tür olayların ölümle sonuçlanmasa bile yurdun birçok yerinde her gün yaşanabilen olaylar silsilesinden biri olması…

Öğretmen sayısı çok öğrenci sayısı ülke nüfusunun yüzde yirmi beşi kadar bir çoğunluğu ifade ederken, yaşanabilecek olayları toplumsal yaşam koşullarında olağan kabul ederken; Sonu ölüme varan saldırıların öğretmenlere verdiği/vereceği zararları sorgulamanın kaçışı yok.

İşe aileden başlamalı ve kurumsal eğitim yuvalarıyla destekleyecek bir sistem arayışı yapılmalıdır. Günlük politikalar ve öğrenci açısından “Özgüven” ve “Özgürlük hakkı” gibi aşırı rahatlık yaratan ilkeleri eğitim sistemiyle uyumlu hale getirmenin çabası olmalı.