YAŞLILIK EMPATİSİ (2)

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Asıl sıkıntı, zayıf dönemlerde bakıma ve korunmaya, ihtiyaçlarının giderilmesine muhtaç yaşlıların diğer insanlar tarafından umursanmayacak şekilde göz ardı edilmesiyle alakalı.

“Biz de bir gün yaşlılığı tadacağız” diyememenin nedeni bu!

Çünkü muhtaçlık durumunda birilerinin yükü olmak kaçınılmaz bir son. Ama yine de korunmanın ve bakımın geride kalanlar için bir görev ve sorumluluk bilinci olduğunu unutmamak gerekiyor.

Kendimizin muhtaç halde iken bir köşeye atılmak konumu ne kadar acılar taşıyorsa, içinde bulunduğumuz zamanın da değerini bilip, yaşlı kuşağımızın bakımı-korunması güdüsünü canlandırmamız gerekiyor.

Değerler dünyamızın, ileri yaşlarda değer bekleyenlerin sorgulamasını yapması gereken ana ilke, sahiplenmişliğin ve diğerini düşünmenin zamanını şimdiki anlarda sorgulamak olmalıdır.

Sözde kalacak önemli günlerin anılması dışında, hayatımızın değeri için büyüklerin korunması konusunda hassasiyeti üst seviyelere çıkarmak gerekiyor.

Hassasiyet sadece gençlere ve olgun insanlara düşmüyor. Aynı hassasiyete yaşlılarımızın da ihtiyarlık dönemine giren büyüklerin de sahip olması farklı bir ayrıntı.

İnsan olduğumuz ve herkesin kendi döneminde söz sahibi olduğu, ama belli bir yaştan sonra birilerine muhtaç hale gelineceği unutulmamalı.

Yapılması gereken şey, psikolojik empati ile kendimizi 70-80 yaşlarında hissetmeye çalışmak ve şu an ki genç halimizin kıyaslamasıyla insanlardan ne tür beklentilerimiz olabileceğini tahayyül ederek, yaşlılara o davranış kalıplarını göstermek olmalıdır.

Aynı şekilde yaşlı kuşağın da edinmesi gereken karakter özelliklerinin geçmişle ilgili sorgulamalarını yapması bir zorunluluktur.

Zayıf dönemlerimizde yaşamak istemediğimiz halleri ve karşılaşmak istemediğimiz durumları düşünerek insanlara değer vermeliyiz.

Pişmanlık yaratacak eylemler ve çevredeki insanlara yönelik yıkıcı davranışların karşılığı olduğu bilinmeli, günü geldiğinde birilerine muhtaç olunacağı unutulmamalı.

Yaşlılar haftası nedeniyle fazla söz sarf etmenin bir değeri olmadığı ortada…

Örnekleriyle saygı ve değer verme içgüdüsünü sorgulamanın ilkesel başarısını göstermek lazım. İnsan doğası bebeklik ve yaşlılık olarak muhtaçlığı ve bakımı sınırsızca duyumsamak özelliğine sahiptir.

Bir kenara atılmak ve önemsenmemek halinin yarattığı yıkıntı psikolojisi bir yana, insani olan adına ahlaki değerler çerçevesinde koruma duygusu geliştirmek toplumsal yapının vazgeçilmez yasalarından biri olmalıdır.

Karşılıklı güven ve fedakârlık erdemlerinin aile bireylerinin tamamı için bir değer olduğunu unutmadan…