EĞİTİMİN İKİ BOYUTU (2)

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Aile kurumunun temel dinamikleri olan anne ve baba rolleri günümüzde yüklendiği basit anlam itibariyle değerlendirilmemeli. Öylesine önemli ve değerli bir misyon içerir ki yaşanan boşanmalar, şiddet ve ev terkleri işin hassasiyetinin unutulduğunu gösteren olayları önümüze çıkarıyor.
Farkında olunması gereken ana nokta ailenin insan varlığının ve insan potansiyelinin devamı için kurumaması gereken ana kaynak olduğudur.
Yani anne ve baba konumunda olma adayı olacak karşı cinslerin hafızalarında tutmaları gereken önemli kavramlar var. Uyum, sorumluluk ve dayanışma kavramları eşler arasında ön planda tutulmalı iken çocuk eğitimi ve gelişiminde alınan rol modeller olduğu bilinmelidir.
Öz cevherini aile ortamında edinen çocuk için sadece ahlak gelişimi ve kişilik gelişim ilkeleri söz konusu değildir. Bir de merhamet, şefkat, adalet, paylaşım ve dayanışma, muhabbet, fedakârlık gibi değerlerin temel olduğu manevi ilkelerin sağladığı katkıları da unutmamak gerekiyor.
Bu unsurların tamamı sonradan girilen eğitim kurumları tarafından edinilebilecek kazanımlar olmuyor. Tamamlama ve katkı sağlama ortamları olarak eğitim kurumları insan hayatına belli bir yaş kategorisinde iken (Okul öncesi eğitim süreci de düşünülürse 5-6 yaşından sonra) girmeye başlar.
Ama insanın asıl kişilik ve karakter edinimlerinin bebeklik sonrası çocukluk döneminin ilk yıllarında öğrenilmeye başladığı unutulmamalı.
Aile ortamında ve rol sahibi anne ile babanın yaşamından, hareketlerinden, sesinden, bakışlarından, hislerinden ve duygularından, çocuğun gördüğü/şahit olduğu tüm anlardan kendine pay çıkaran çocuk aslında bir bakıma eğitim sürecine girmiş durumdadır.
İlk eğitim ve öğrenilen bilgilerin görme ve hafızasında tutma becerisini gösteren çocuk okul yıllarında resmi okul mekânlarında kişiliğini geliştirecek imkânlarla buluşmaya başlar.
Aile her zaman önceliklidir ve aile ortamında eğitim sürecinin kazanılan birikimleri hayatın tüm dönemleri için kalıcı özellik gösterir.
Bu manada günümüzde değerini yitirmeye başlayan ve yüzyılın kaçınılmaz kaderine boyun büken insanların uzak durmaya çalıştığı aile ve evlilik birlikteliğinin iyi sorgulanması lazım.
Sadece bir takım ihtiyaçların karşılandığı ve aşk duygularının tatmin edildiği bir kurum olma etiketi taşımaması gereken evlilik ve aile ortamlarının gelecek kuşakların yetişmesi, kendine yetebilen gençler ortaya çıkması, neslin devamı, aitlik ve sorumluluk bilinci birey kimlikleri edinilmesi için zihinlerde iyi yer edinmesi gerekiyor.
Eğitim kurumlarına temel olma amacıyla çocukların ailede edinmesi gereken karakterleri ve insani özellikleri verme tembelliğinden kurtulmak için anne ve babanın sorumluluklarını hatırlaması adına insanların ve resmi kurumların gündem edinmesi gereken çok şey var.