ASABİYETİN BÖYLESİ

         Bundan üç veya dört sene önceydi. Muş’ta bir akrabamızın taziyesi olmuştu. Ailece o taziyeye gitmemiz gerekiyordu. Bunun için de Muş yolculuğuna hazırlanıyorduk. Batman’da mukim bir camide imam olan bir mele dostum ki merhum onunda akrabası oluyordu, o benden bir gün önce gitmişti. Telefonlaştık, işte bizde geliyoruz dedim. Mele olan dostum benim bugün dönmem lazım fakat mademki sen geliyorsun seni beklerim. Ertesi gün beraber döneriz dedi. Bu şekilde kararlaştırdık ve hemen o sabah ailece arabamıza binip Muş’un yolunu tuttuk. Sabahın sekizinde yola çıktık. Bitlis, Rehva Ovası derken saat 11’e  doğru Muş’a vardık. Doğru taziye evinin bulunduğu mahalleye gittik.

     Taziye yerinde normal bir şekilde karşılandık. Oradaki hoca Ezemallahuecrekum demesiyle Fatihasızı okuduk. Merhumun yakınlarına baş sağlığı dileklerimizi sunduk. Gözlerimi gezdirdim fakat Batman’lı mele dostumu göremedim. Hemen telefona sarıldım. Telefon açıldığında  dostum şu an Batman’a girmek üzere olduğunu söyledi. Yani dostum kararlaştırdığımız gibi beni beklemedi, efendim dedi işte acil işlerim çıktı, dönmek zorunda idim. Bu hoca ile iyi tanıştığımız için daha fazla bir şey düşünmedim.

    Taziye evinde oturuyorum. Bir, iki, üç, grup üstüne grupçuklar gelir, fatihasını okur, bir çaydan sonra tekrar Fatiha okuyup giderler. Bazıları biraz vaiz verip öyle giderler yani Batman’dakilerden farksız değiller. Tabiiki görevli hoca hep EzemallahuEcrekum’le başlayıp fatiha ile bitiriyor. Bu da bildiğimiz olağan bir şey. Bir ara taziye sahibi bir aile dost ve akrabamıza, kendisi de meledır, ona Batman’daki mele hocam neden beni beklemedi diye sordum. O bana net bir cevap vermedi. Ta ki öğleden sonra, kravatlı, ütülü, takım elbiseli, kısa bıyıklı, her tarafından resmi bir din görevlisi olduğu belli olan bir şahıs geldi. O gelir gelmez diğer gelenlerin aksine kendi fatihasını o okuttu fakat bizim bazı melelerimizin Kürtçe okuttuğu gibi oda Türkçe okudu.

    Tabii ki ben bunu gayet normal karşıladım. Öyle alışmış, ona öyle okumak kolay gelebilir. Bu gayet normal bir şeydir. Nasıl ki biz de bazı kişilerin Kürtçe okuduğu gibi.

    Fakat beni hayrete düşüren şey benim o buradaki taziye sahibi mele dostumun söyledikleri. Gelip yanıma oturdu ve dedi ki, bu hoca var ya bu hoca, bu Trabzonludur. Burada müftü yardımcısıdır. Çok mütevazi, kalbinde hiç kötülük olmayan, çok iyi bir Müslüman kardeşimizdir. Daha nice şeyler ve övgüler. Mele dostum övdükçe övdü ve dedi ki “bizim Batman’lı hoca dünden beri burada fatihayı Kürtçe okuyup ırkçılık yani Kürtçülük yapıyordu.” Şimdi mele dostumun beni neden beklemediği anladım.