ÇALINAN DÜNYALAR…

Çocukluğumdan beri onun uğur getirdiğine ve hayattaki en büyük dileğini gerçekleştireceğine inanarak yaşadım. Hayatım boyunca gördüğüm en küçük yeşillikte bile onu aradım.

Aradan 40 yıl geçmişti ve ümidimi artık kaybetmiştim. tabi hayallerimi de sandığa saklamıştım.

Ummadığım bir anda buldum onu. inanamadım önce. Ama onca yoncanın arasında bana bakıyordu “buradayım bak gerçeğim işte” diyordu.

Bir sır gibi gizlice aldım onu.

Kalbim yerinden fırlayacak gibiydi.

Öptüm kokladım   sonra  onu 40 yılın hasretiyle ve hemen telefon kılıfımın arasına sakladım bozulmasın ve hep yanımda kalsın diye.

Artık hayatım garantideydi sanki.

Çünkü dileğim benim için bir hayattı. Ertesi sabah işe giderken telefonumu çaldılar.

Sözün ve hayatın bittiği andı benim için.

Bazen bilmeden bir ömrü çalabiliriz. Farkında bile olmadan yıktığımız dünyaların.

Her zaman  farkındalıklarımızı cebimizde taşısak keşke.

Bazen bir çocuğun dünyasını yıkarken bir bakışımızla  bazen de yüzlerce insanın hayatına son veriyoruz farkında olmadan, dolaylı olarak. Yani sebep oluyoruz.

Hep güzel şeylere sebep olmak dileğiyle güzel bir hafta diliyorum sevgili okurlarım…