PAKİSTAN/ BANGLADEŞ

      Pakistan ve Bangladeş yakın doğuda Asya kıtasının güneyinde  bulunan, halkı Müslüman olan iki ülkedirler, Pakistan Nüfus bakımından İslam aleminde ikinci dünyada beşinci sırayı alırken, Bangladeş İslam aleminde üçüncü dünya sıralamasında sekizinci sırayı alır.

    Bangladeş nüfus yoğunluğu bakımında dünyada ilk sırayı alır. Bir karşılaştırma yaparsak Türkiye’nin yüzölçümü 800 bin Km, nüfusu 85 Milyon iken, Bangladeş yüzölçümü 160 bin km bu Türkiye’nin beşte biri demektir, fakat nüfusu tam tamamı Türkiye’nin iki katıdır.

     Birbirine komşu olmayan, siyasi ilişkileri sıfır olan bu iki ülkenin adlarını birden andığımın tek nedeni, yakın geçmişleri ile ilgilidir. Zira 1971 yılına kadar Bangladeş Doğu Pakistan adı ile Pakistan’ın resmen bir parçası idi, yapılan kanlı bir savaştan sonra Bangladeşliler Pakistan hakimiyetine son verdi.

      Bu nasıl oldu kısa bir tarihi alıntı.

     İngilizler on yedinci ve on sekizinci yüzyıllarda dünyanın nerde ise yarısını işgal edip sömürgeleştirdiler, 1840’lı yıllarda bu günkü Hindistan, Pakistan, Bangladeş ve bağımsız bir devleti olmayan Keşmir dahil, ki bunlar hepsi birden Hindistan olarak anılırlardı. İngilizler her yerde olduğu gibi burada da istedikleri bir düzen kurduktan sonra çekildiler, bu da 2.  dünya savaşından sonra oldu, İngilizlerin sömürgeleştirdiği ve sayıları 65 olan bütün ülkelere bağımsızlıklarını verip savaşsız bir şekilde çekildiler, ama Hindistan’da olduğu gibi Keşmir ve Bangladeş durumu gibi bazı sorunları peşinden bilerek veya bilmeyerek bıraktılar.

    1947 yılında İngilizler çekilirken, Pakistan ve Hindistan yetkilileri onları çağırıp iyi güzel gidiyorsunuz da  fakat bizi birbirimizden ayırın öyle gidin, zira bizler anlaşamayız, bunun üstüne İngilizler Pakistana ve Hindistan’a bağımsızlık verdiler, Keşmir Pakistan ve Hindistan arasında bülüşüp büyük bir soun oldu, bu dorum üç Sefer savaşa neden oldu.

     İngilizler o zaman her nedense Bangladeş’i Pakistan’a komşu olmadığı halde, Pakistanlılara bıraktılar, Pakistan devleti oraya Doğu Pakistan ismini takıp kendi kurallarını uygulamaya başladı, Pakistanlılar Orduca dili konuşur, Bangladeşliler Bangel dilini konuşurlardı, Fakat Pakistan Bangladeş’te Bangel dilini yok saydı, bütün okul ve resmi dairelere Orduca Dilini mecbur kıldı, bunun içinde çok sert tedbirlere başladı, yani resmen Bangladeş’te bir Asimilasyon politikasına girişti, bu Bangladeşliler arasında bir tepkiye neden oldu, daha o yıllar 1948 li yıllarda hoşnutsuzluk başladı, Hindistan Bangladeş’ten yana tavır koydu ve  1971 yılına kadar süren savaş Pakistan’ın yenilgisi ile sonuçlanıp, Bangladeş Bağımsız bir devlet oldu.

     Bu çatışmalı yıllarda çok dramatik olaylarda oldu, bunların başında bugün BM tarafından Dünya anadil günü olarak kutlanan 21 Şubat olayıdır.

    Uluslararası Anadil Günü UNESCO tarafından 17 Kasım 1999 da 21 Şubat günü olarak açıklanmıştır, olayda şuradan gelmektedir.  Bangel dili için Pakistan polisi ile çatışan ve Üniversite damına çıkıp, biz Orduca değil, Bangel dilini istiyoruz açıklaması yapan ve Pakistan polisi tarafından öldürülen dört Bangelli gencin ölüm yıl dünümü olayıdır, tarih 21 Şubat 1952 yılını gösteriyordu.

    Bu ve buna benzer olaylar Pakistan’ın Bangladeş’te yürüttüğü asimilasyon politikası iflas edip, ama çok insanın canına da mal oldu.