İSTİLA EDİLEN ZAMANLAR

Aslında etrafımızda dostlarımızın ve sevenlerimizin olması çok güzel evet.

Fakat kimse kırılmasın da abi nedir bu “boş gezenin boş kalfası” muamelesi?

   Örneğin bir dostum her hangi bir sosyal medya kanalından, GÜNAYDIN diyor sabahın 6 sı ya da sekizi fark etmez.  Tamam ne güzel. Peki arkasından nasılsın, ne var ne yok, görüşemiyoruz işler nasıl, şu nasıl, bu nasıl. Kaçta iş başı, bugün işe neyle gideceksin. Devamında rahatsız etmiyorum değil mi? Gibi gibi gibi uzayıp giden ahret soruları. İfade vermeli miyiz  size acaba…

 Bazen de hayran kaldıklarım oluyor tabi. Sabah sabah bu performans nedir arkadaşım. Nasıl bir gece geçirmiş olmalısın ki bu zihin açıklığına sahip uyandın.

 Yani çok mu zamanınız var ya da bu merak nedir.  Velev ki bütün sorularınız cevap buldu.  Ne yapacaksınız yani bu bilgileri.  Bunca soruya cevap vermeye çalışırken günümüzün içine karanlık karışıyor af edersiniz.

Ve artık gün aydın değildir. Son derece gergin ve yıpranmış bir sabah ile güne devam etmeye çalışıyor insan.  Ve günümüzde sıklıkla karşılaşır olduk bu dertlerle ????

 Ha bazen de çok yoğun olduğumuz anlar vardır hani, bütün işler o güne toplanmış gibidir ya.

 “SELAM” diye bir msj gelir hani. Onca işin arasında, nezaketen karşılık vermeye çalışır ve de başarırız da. Sonra mesajın devamı gelir şöyle. Nbr? Napıyorsun.  Cevap olarak : işteyim çok yoğunum yazıyorsunuz ve tak yine msj. Ne iş var? Toplantı mı, haciz mi, ne mi?

“Abi ne yapacaksın”? demek geliyor insanın içinden.

  Ya da yazmak istiyorum detaylarıyla elimdeki işi dosya numaralarına kadar. Ama anlar mıydı acaba bu ayrıntı neden?!!! Hayır tabi ki.

Ben sadece bir genellemede bulundum arkadaşlar.

 Çok merak etmeyelim derim başkalarının hayatını. Size yaramayacak olan bilgiler  cebinizdeki kirli mendil gibidir.  Bırakalım her koyun kendi bacağından asılsın.

Günümüzde sosyal medya kullanım amacı dışına taşmış bulunmaktadır maalesef.

Sırf bu yaklaşımlar yüzünden gerçekten bir dostumuza merhaba demeye korkar olduk.  Ben de mi rahatsızlık veriyorum şuan diyoruz içimizden.

Her insan kendi için vardır bu Dünyada ve kendi dünyasında var olma çabasındadır. Bırakalım geçmişi ve ata sözlerini. Bugüne bakalım. Saygı duyalım küçük bir çocuğun hayatına bile.

Zira hiçbir atasözünde teknolojiden bahseden bir öğretiye rastlamadım 🙂