İKİ KARDEŞ

    Vaktiyle memleketin birinde iki kardeş yaşarlarmış, yaşları 14 – 15 olup buluğ çağına ermişler. Ana ve babaları çok erken kayıp ettikleri gibi, hatırı sayılır bir akrabaları da yokmuş.

    Başlarının çaresine bakmak için oturup düşünmüşler, küçüğü derki ben bir mağaraya çekilip ömrümün sonuna kadar Allaha ibadet  ( Abit ) edeceğim. Bunun için dağın birinde bol meyveli ve doğal yiyecek bulunan bir vadide kendine uygun bir mağara bulup ibadetine başlamış.

    Büyük kardeş ise baba mesleği olan kamıştan ve sazlıktan sepet ve öteberi yapıp satmak için bir yer bulmaya çıkmış, günün birinde Nehir kenarında etrafında bol kamış, selvi ağacı ve sazlık bulunan bir orta büyüklükte bir şehirde soluk almış, hiç durmadan baba mesleği  kamıştan ve selvi ağaçlarından yapılabilen, sepetler ve taşıyıcı kaplar yapmaya başlamış, günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovmuş, büyük kardeş işlerini ilerletmiş, evlenip çoluk çocuk babası olmuş, elinde bir sürü çırak yetişmiş, o şehirde kamışçılık bir meslek haline gelmiş, peş peşe onunkine benzer tezgahlar açılmış, velhasıl adamın mesleği o memlekette bir sektör halini almış.

    Yaklaşık on beş sene zaman geçti, bir gün büyük kardeş kendi kendine düşünmüş, onbeş senedir dünya işlerine daldım kardeşimi unuttum,  onu falan mağara falan dağda bıraktım, acaba şimdi ne yapıyor başına ne gelmiş, iyisi ben bir gidip bakayım şu an ne haldedir.

Büyük kardeş yola düşmüş kardeşini bıraktığı memlekete gelmiş, doğru kardeşinin bulunduğu vadideki mağaranın önüne gelmiş, bir bakmış ki kardeşinin saçı sakalı birbirine karışmış, elbiseler yırtık pırtık, bir dede misali zayıf takatsiz, fakat seccadenin üstünde oturup hüngür hüngür ağladığını görmüş, yanına varıp kardeşim ben geldim nasılsın ne ediyorsun hal hatırını sormuş, fakat küçük kardeş ağlamaktan ağzı laf yapmıyor, büyük kardeş kardeşine dur hele neden ağlarsın ne oldu, küçük kardeş cevap vermiş, ben bir katilim ben ağlamayayım de kim ağlasın, Büyük kardeş ne oldu kimi öldürdün bu dağın başında adam mı var ki öldüresin.

     Küçük kardeş ağlayarak abi demiş, hiç sorma başıma geleni, ben buraya geldiğimin beşinci senesinde bir gün yatağıma bir büyük fara girdi, bende bir süpürge attım fare oracıkta öldü, ben o gün bu gündür onun ölüsüne  başımdaki tacın arasına koyup Allahtan affımı için dua ediyorum.

    Büyük kardeş derki kardeşim bir fareyi öldürmek günah değil, ama onun ölüsü necistir, onunla namaz kılınmaz senin bu on senelik  ibadetlerin boşa gitti.