SANAL PAYLAŞIMLAR

Sanal ortamda yapılan paylaşımlar o kadar abartılı boyutlara ulaştı ki, sınır tanımama konusunda uç noktaları yaşıyor olduk. Görüntüler, fotoğraflar, video çekimleri, yazılar ve alıntılar öylesine farklı içeriğe sahip örnekleri önümüze seriyor ki, kendi sınırlarımızı ve tahammül boyutlarımızı unutur olduk.

Özel yaşamların sınırsız sunumundan tutun da aile ve kişisel bilgi-görüntülerin yayınlanmasına kadar çekimserliği önümüzden tamamen kaldırdık. En sıkıntılı görüntü ve fotoğraflar ise kan-ölüm içerikli paylaşımlar. Cinsel boyuttaki paylaşımları dile getirmek bile istemiyorum, ahlaki ve terbiye değerlerimizin yok olması yönüyle!

Zevk dediğimiz dürtünün temelinde kan ve ölüm hissinin olması normal değil. Haber sunumlarında insanların kan, ölüm ve şiddet olaylarına olan yönelimi ve dikkati şaşkınlık yaratacak seviyelerde. En ilgi çeken paylaşımlar nedense şiddet ve kan içeren fotolar ve çekimler olmakta!

Nitelikli ve birikimli bazı kanaat önderlerinin dile getirdiği gibi “Ceset, dışkı, fuhuş içerikli fotoğraflar gözün nurunu alır!” deyişinin altında yatan uyarının anlamını zaten bilmiyoruz, günah sınırını aşmama derdine düştük.

Yapılan uyarı normal insanların dikkat etmesi gereken uyarı çizgilerini belirlemekle birlikte, işin zamanımız açısından asıl sorun yaratan noktası kasıtlı ve bilerek yapılan paylaşımların bir nedene dayanmasıdır.

Çünkü bu görüntülerle hem insan kitleleri hem gruplar hem de bireyler algı operasyonları ile yönlendirilmeye çalışılmakta. Doğrusu algısal yönetim ile yönlendirmenin de olumlu değil, tersine olumsuz ve yıkıcı tarafları ağır basmakta.

İnanç çevreleri, etnik gruplar, kişiler ve toplumsal yapının ana bileşenleri hedef alınarak, yanlış algılarla ayrımcı ve yıkıcı dürtüleri hareketlendirici girişimlerde bulunulmakta. Bir noktada farkında olmadan paylaşımlarda bulunanlar aslında birilerinin ekmeğine yağ sürdüğünün ve insanları değersizleştirdiğinin bilincinde değiller!

Hiç düşünülür mü paylaşımı yapılan fotoğraf ve görüntülerin yarattığı korku, panik ve iğrençliğin insanlar üzerindeki yıkıcı hali?

Çağımızın örgütlü yapıları olarak sistemli bir şekilde korku salma amaçlı değişik yöntemleri kullanan oluşumların neden olduğu korku alanlarına yaklaşmamak için insanların itaatkâr bir köle haline getirilmek istenmesinin sonuçları nedir?

 Saçma bir soru olacak ama yine de sormuş olalım: Fotoğrafını veya görüntüsünü yayınladığınız kişilerin veya cesetlerin sahibinden izin aldınız mı?

Yoksa “Kul Hakkı” na mı girdiniz?

Kendinizin veya yakınlarınızın sanal ortamda paylaşım rekorları kıran resim ve görüntülerin karşınıza çıkması halinde ne hissedeceksiniz?

Kanlı veya ölümlü paylaşımlarla tepkisellik yaratabiliriz, ama sıradanlaşma ve alışma dürtülerinin ortaya çıkmasına da engel olamıyoruz. Bunun tehlikeli sonucu zamanla sıradan ve olağan hale gelme durumudur. Mesele, ani tepki göstermek değil, farkına varmak ve uyanık olmaktır. Olaylar sonucunda toplum bireylerinde konuya duyarsızlık, ilgisizlik ve hassasiyet kaybı yaşanmakta…

Ölü Yıkayıcıları (Gassal), yıkadığı ölü bedenine veya cesede saygı duyarak hürmetini göstermeye çalışır. Çünkü ölü beden kendisi gibi bir değer taşımıştır ve o ruhu kaybetmesi ölüye veya herhangi bir cesede, kim olursa olsun, saygısızlık yapmayı gerektirecek eylemleri yapmasına engel olmaktadır. Hele bir de kadın gibi mahremiyeti korunması gereken bir beden ise iş daha da hassaslaşıyor.

Ama sanal ortamların paylaşımları ve fotoğraf, görüntü sunumları saygısızlığın ötesine geçerek, ticari mantığa bürünen boyutları karşımıza çıkarıyor. Ölü veya diri hiç kimsenin özel veya resmi her hangi bir paylaşımını izinsiz kullanmamak bir yana, ticari mantıkla veya zevk amacıyla yapılan paylaşımların özünde olan günah ve haram kavramlarının manevi hayatımız için taşıdığı önemi de unutmamak gerekiyor.

Ayrıntılarda olan ve fark edilemeyen bir durum da talep meselesi… Tıklama oranı kadar sunum yapıldığı veya kazanç sağladığı düşünüldüğünde, fotoğraf ve görüntüleri takip etme dürtüsünü yaşayanların taleplerinin azımsanmayacak oranlarda yeni arayışlarla daha kötü ve iğrençliklerle karşımıza çıkacağını tespit edebiliyoruz.

 Anlama güçlüğü çektiğim diğer bir konu da ulusal veya uluslararası ödül törenlerinde ödüllendirilen kişilerin işlediği konuların daha çok savaş ve kanlı olaylarla alakalı olduğu durumu! İlgi çeken haber niteliği taşıdığından halk kesiminden gelen talepler bir yana mesleki başarıların ve ödüllendirme mantığının basın ve medya ayağında ödüle götüren anlayışın özünde kan ve ölüm kokan fotoğraflar, görüntüler ve çekimlerin olması anormal bir durum!

Açlıktan ölen veya ölmek üzere olan karnı şiş çocuğu fotoğraflayan muhabire başarı ve para ödülü veriliyor! Havadan atılan kimyasallar ve bombalarla zehirlenen, parçalanan çocuk cesetlerinin en iyi açısını yakalayana ödül verildiği yetmezmiş gibi yapılan paylaşımların tıklanma oranın yüksekliği oranında yüzdelik dilimler milyarlarca lirayı bulan gelir seviyelerine dönüşmeye devam ediyor.

 Ülke ve bölge olarak cesetlerden, ölümlerden beslenmeye çalışan ve paylaşımları ile kazançlarını, habercilik anlayışı ile kendi cephelerini güçlendirmeye çalışan sanal ortam yiyicilerine kapı açmayalım. Mahremiyetimizi internet ortamına dökmeyelim. Ayıplarımız ve mahremiyetimiz ile özel olan her şeyimiz birilerinin iştahını kabartacak şekilde ortalığa saçılmasın.

İnsanları ve dünyayı haberdar edeceğiz diye mahremiyet ve günah sınırlarını aşan paylaşımların kendi ayıplarımızı deşifre etmekten öteye gitmemekte.

Ne yazık ki para ve kazanım derdi öylesine bir güce büründü ki, kontrol etmek bir yana, yozlaşmanın ve asimile olmanın çarkını iliklerimizde duymanın pek bir anlamı kalmamış haldeyiz.