Bu gün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı, çocuklar bayramlarını kutlamak için bir hafta öncesinden hazırlık yapmışlardır. Öğretmenleri öncülüğünde oyun, skeç ve temsiliyetler için çocuklar hazırlandı. Büyüklerde çocuklar kadar heyecanlıdır. Çocuğunun arkadaşları arasında oyununu yüzündeki gülümsemeyi ve mutluğu görmek için önceden kamera ve fotoğraf marinalarını hazırlamışlardır. Şimdiki çocukları bilmem ama bizim dönemde yani siyah önlük ve beyaz yaka takılan öğrencilik döneminde 23 Nisan'ın apayrı bir yeri vardı.
Kendimden bilirim, Mart ayının ortalarında başlardı 23 Nisan heyecanı ve o gün gelene kadar da devam ederdi. Okulun hazırladığı oyunlar yada temsiliyetler ve okulun bando takımına girmek için büyük çaba harcardık.
Bu gösterilerin birinde yer almak için denemediğimiz yol kalmıyordu. Çoğu kez araya torpil koyar bir oyun yada bando takımında yer alırdım. O güne özel kıyafetler dikilir, ütülenir ve 23 Nisan gününe kadar her okul çıkışı bu kıyafeti giyer, hevesimizi alırdık.
23 Nisan günü ise sabah güneş doğmadan uyanır kıyafetimizi giyer heyecandan kahvaltı bile yapmazdım.
İçimizdeki o coşku ve heyecanla okula gider bahçede arkadaşlarla toplanıp öğretmenler gelene kadar prova yapardık.
Çocuk her zaman çocuktur. Şimdiki çocuklarda yanı heyecanı yaşıyor sanırım. Çünkü sadece 23 Nisan'da değil okulda sınıf arkadaşları ile oynadığı bir tiyatro oyununa bile heyecanla hazırlandıklarına şahit oludum. Çocuklar bizim geleceğimiz onların heyecanına ortak olmalıyız.
Onlara destek olmalıyız ki kendilerine güven artsın. Her 23 Nisan gününde çocukluğum aklıma gelir hüzünlenirim.
Ama şimdi bile yapılan törenlerde o çocukların yüzündeki heyecan ve mutluluğu görünce aynı günleri yaşıyor gibiyim.
Çocukluğunu görmek isteyen törenleri takip etsin o çocukların yüzündeki mutluluğu kendinizde hissedeceğinizden eminim. Bu duygularla tüm Dünya çocuklarının çocuk bayramını kutluyorum...
