Bir eylül gibi geçer gidersin ömrümden
Yapraklarımı döker
Kırar atarsın kolumu kanadımı
Yine de yeşillenip çiçek açar belki bu gönül
Mevsimlerden koparıp atabilirse
Kendini eylül
Bir eylül gibi geçer gidersin ömrümden
Gözümde yaş, gönlümde aşkla
Bilirim dökmeden
Yeşillenmez ağaç dalı
Yine de dökerken yaprağını acıtma canımı
Bir eylül gibi geçer gidersin ömrümden
En güzel anılar kalır yoluma yoldaş
Nereye gidersem gideyim
Yollarım sana yokuş
Bir ses yeter belki
Fazla gelir yılda bir bakış
İşlenmişsin bedenime
Hep nakış nakış…
