BIKKINLIK (2)

Alışkanlık olmuş…

Rol çalmak, kendi görevi ve sosyal kimliği yerine farklı beklentilerle siyasi kalıplara girmek, insanları sınıf ayrımcılığı ile değerlendirerek muamelede bulunmak, dini/ideolojik anlayış ve kültürleri yozlaştıran eylemleri olağan hale getirmek artık garip karşılanmaz oldu.

Kendi kişiliği dışında ortama uyum konusunda rol yapmayı zihinlerine kodlayan tiplerin tek amacı çıkar sağlayan ve menfaat edinmek için değişik kılıklara girmek temel davranış şekli olmakta. Kendi özünü ve kendi kültürel değerlerini hiçe saymayıkural kabul ederek, sadece rol yapmanın gereğiyle insani ilişkileri yozlaştırmak doğal geliyor bazılarına…

İnsanların sıkıntı çektiği nokta “Tek başlarına olmadıklarını bilmezlikten gelmesi, özgürlük adına başkalarına zarar verecek eylemleri kendilerine yakıştırmaları ve en kötüsü kibir/büyüklenme duygusunu üst sınırlarda yaşaması” dır.

“Sosyal Düzen” ve “Toplumsal Birliktelik” ruhundan yoksun olmak, bazıları için kişilik yapısıyla özdeşleşmiş!

Kural tanımama, kontrolsüz davranışlar, hak yemek, adaletsiz davranışlarla diğerinin hukukunu/hakkını yok etmek gibi insani olmayan her şey birilerinin hayat felsefesi olmuş.

Çatışmanın yaşandığı nokta burası: Hakkını ve hukuk birikimini yaşamaya çalışan ve sosyal düzen/toplumsal birliktelik ruhunu ayakta tutmaya çalışanlar ile sınır tanımayan kuralsızlık esiri tiplerin bir arada bulunduğu ortamlar/zamanların kaçınılmaz yaşantıları…

Kalıcı olan gönül hoşluğu…

Asıl olan haklar/hukuklar konusunda adil bir kültürel yapılanma içerisinde olmak.

Sosyal yaşam alanlarının eşitlik ilkesi üzerine kurulu ortamlarında uyumluluk yakalayarak herkesi düşüncesi, inancı, kültürü, eylemleriyle bütünün bir parçası görme becerisiyle yaklaşım sergilemek doğru olandır.

Kimse kalıcı değil…

Herkesin zaman/mekân itibariyle bir son noktası var.

Kalıcı olan birilerine verilen zararalar değil, fayda sağlayan izlenimler ve eserler bırakabilmektir.

Bu yüzden bıkkınlık yaşantımızın bir parçası olmamalı. Bıkmak ve usanmak insanların kullandığı bir savunma mekanizması olmaktan çıkarılarak, umutlu/ümitli bakışların yüklendiği yüzleri karşımıza çıkaracak eylemler peşinde olmak, becereceğimiz önemli bir başarı noktası olmalıdır.