KİMİN ELİ KİMİN CEBİNDE?

Bazı siyasetçilerin Ortadoğu için kullandıkları bir terimdir, “Kimin eli kimin cebinde” burası öyle değişken bir yer ki, bir günde dost düşmana düşman dosta dönüşebiliyor, Liderler akşam  birbirlerine hakaret ederler sabah kahvaltıda bir araya gelirler, öğle yemeğine hazırlarken, akşam üstü menülerinde nelerin olacağı belli değildir.

Haksız kazancın, mafyavari yöntemlerin, din ve milliyet istismarının, kol gezdiği bir alan ve bir çok yolsuzluk ve adaletsizliğin cirit attığı bir vatandır Ortadoğu.

Bu asırda neredeyse dünyada yok olan silahlı örgütler için hala bir meydandır Ortadoğu, bir hesaplaşma alanıdır, varlıklarını sürdürebilen yegane bir yerdir.

Mutlu Avrupa’nın, mutsuz Uzakdoğu’nun yol güzergahı olan bu alan bir çok trajedi olaya sahne olan bir yerdir Ortadoğu.

İbraniler Ortadoğulu bir halk olsa da felsefeleri ile, yöntemleri ile, inançları ile farklıdırlar, bunlar Ortadoğu’nun mutlu azınlıklarıdır. Kendi ülkelerini kendileri için Cennete çevirmişler.

Türkler, Farslar Araplar, bugün için Ortadoğu’nun söz sahibi başlıca halklarıdır. Bunların kendilerine göre öncelikleri vardır, birinin kütü gördüğü diğerinin vaz geçilmezidir, bir birlerinin önünü kesmek için olmadık yöntemlere baş vururlar, bundan dolayı sular durulmuyor, Ortadoğu’daki halk bir türlü refaha ulaşmıyor rahat nefes alamıyor.

Farsların Şia kartını Suudilerinde Sünni kartını oynamaları bir başka dramdır, bu drama sahne olan Yemen, Irak, Suriye, Lübnan halkları hak etmedikleri bir cehennem yaşıyorlar.

İşin en acı tarafı Ortadoğu’nun en çok toprak sahibi Araplardır, Nüfus bakımından çoğunluk yine onlardadır, Petrol sayesinde en zengini de onlardır, ama İlkeleri yok, birlikteler yok, vatandaşları yarınlara güvenle bakamıyor.

Bütün bunlardan dolayı halk çareyi Avrupa’da arıyor.