Eskiden çocuklar söylesin söylemi çok meşhurdu.

Yaramaz, haylaz, tembel, çalışkan, efendi ana kuzusu delikanlı.

Şimdiki çocuklar ise maalesef terbiyesiz, edepsiz, saygısız küstah olmalarından dolayı onların adına üzülüyorum.

Çocuklarımıza toplum ironisini iyi öğretmemiz gerekiyor.

Toplumu bir arada tutan 6 kural var.

Birincisi; görgü kuralları,

İkincisi; ahlaki kurallar,

Üçüncüsü; dini kurallar,

Dördüncüsü; cezai kurallar,

Beşincisi; hukuki kurallar,

Altıncısı ise örf ve adet kurallardır.

İşte bir toplumu medeni yapan maddelerin özeti.

Fakat ‘Z’ kuşağı dediğimiz çocuklarımız da gençlerimizle maalesef bunların hiçbirini göremiyorum. Bunu sadece Batman için demiyorum, ülke geneli için söylüyorum.

Bir toplumun çivisi sağlam çakılmadı mı, maalesef o çivi yıllar içerisinde yerinden gevşer ve çıkar.

Bizim çocuklarımız ve gençlerimiz de çağından çıktı resmen.

Ne anne tanıyorlar ne baba tanıyorlar ne yaşlı tanıyorlar ne kardeş tanıyorlar ne arkadaş tanıyorlar ne komşu tanıyorlar Ne akraba tanıyorlar maalesef tanıdıkları tek şey para başka da bir şey değil.

Gençler ve çocukların  yüzde ellisi amcalarıyla bile konuşmuyor.

Geriye kalan gençler ve çocuklarda dayılarıyla konuşmuyor.

Nedeni bazen para bazen de mal mülk

Garip ama gerçek!

Çocuklarımız ve gençlerimiz öyle saygısızlaşmış ki öyle utanmaz olmuşlar ki öyle terbiyesiz olmuşlar ki insanlar bu hale nasıl geldiklerini bir türlü anlayamıyorlar.

Geleceğimizin teminatı olan gençlerin okey salonlarında, kahve köşelerinde, iddia salonlarında sigara içerken, nargile içerken, alkol ve benzeri uyuşturucu kullanmaları kendilerini aslında bir şekilde toplumdan soyutlamaları da enteresan.

Dinledikleri müzikler bile zehir zemberek tarzı müzikler.

Bu gençleri bu hale getiren neden ne internet ve sosyal medya mı?

Toplumun gençlere yeterince sahip çıkmamaları, eğitim vermemeleri mi acaba! Bilemiyorum ama ortada büyük bir toplumsal sorunumuz var.

Bu sorunun adı da çocuklarımız.

Gençlerimize gelecekte ne olacak? Çocuklarla gençler gelecek için bana umut vermiyor maalesef.

Hayır ortada şöyle bir gerçekte var. Bu yeni nesil asla kimseden öğüt almıyor, yardım istemiyor ve her şeyi de bildiklerini sanıyorlar.

Oysa ki gerçek yaşam sana alemdeki gibi değil, her şey bir anda olup bitmiyor. Gerçek hayatta en önemli mevzu zamandır. Ne internettir ne de sosyal medyadır.

Gençlere bu saatten sonra bunu anlatabilir miyiz?
Mümkün değil.

Çocuklar ve gençler artık iyice saygısızlaştı ve terbiyesizleşti.

Tabii ki ben genelleme yapmıyorum. Ama maalesef toplumumuzun çok az bir genci gerçek anlamda bir şeyler yapmak için çabalıyor. Geri kalan çoğunluk ise hayatı anlık yaşıyor.

Çocuklarımız ve gençlerimiz artık her şeyin hızlanmasını istiyor.

Yavaş yok sonra yok bakarız yok kısacası çocuklarımıza gençlerimiz için vade olayı da yok her şey anlık.

İnanın ben çok üzülüyorum.

Biz iyi kötü saygı ve sevgi çerçevesinde bir çocukluk geçirdik.

Bir gençlik geçirdik.
İş güç sahibi olduk evlendik. Çoluk, çocuk sahibi olduk.

Hatta torun sahibi olduk. Ama yeni gelen kuşak hayatı çok basite alıyor. Geleceklerini de önemsemiyor.

Düz mantıklı hareket ediyorlar ne varsa yiyorlar. Yoksa da birilerin onları beslemesini bekliyorlar. Ama böyle bir yaşam da yok hayat da yok.

Üzülerek söylemem gerekirse, maalesef iyi bir gençlik yetiştirememişiz.

Yeni gençlikte toplum kuralları yok. Kendi koydukları kurallar var ve bu kurallar iskambil kağıdından yapılan bir kule gibi her an çökmesi de mümkün zaten.

Bazen diyorum hiçbir şey için çok geç değil.

Fakat bu gençlere yapılabilecek hiçbir şey yok.

Çünkü söylediğiniz hiçbir nasihati uygulamıyorlar, hiçbir uyarıya dikkate almıyorlar.

Sadece kendi bildiklerini yapmaya çalışıyorlar ki bu da onlar için yanlışların en büyüğüdür.

Şimdi biz varız sorma, öğrenme şansları var. Ama sanırım ileride bu şansı da bulamayacaklarından korkuyorum.

Hoşçakalın