İKİ SİHİRLİ KELİME: DUA VE ŞÜKÜR (1)

Günlük hayatın yoğun temposu ve yaşanan zamanın teknolojik araçlarına olan bağımlılık hali insana bazı şeyleri unutturuyor.

Telaş ve kaygılar insan hayatının vaz geçilemeyen iki unsuru.

İnsanlar bu duygularla yerine ve zamanına göre hangi duyguları yaşaması gerektiğini, hangi psikoloji ile düşünmesi gerektiğini karıştırabiliyor.

Beklentiler ve ihtiyaçların karmaşıklığı nedeniyle insan, bazen akıl ve mantık ilkeleri dışında sadece duygularıyla hareket etmenin hatasıyla yaşaması gereken güzellikleri ve mutlulukları atlaya bilmekte.

Yoğun tempo, telaş duyma, ihtiyaçların karşılanma çabası, makineye (teknolojik araçlar, modern aletler) olan aşırı bağımlılık insanda doğal olanı yok etti. Bu bir eleştiri ve teknolojik donanım araçlarının/aletlerinin olmaması kast edilmiyor.

Sıkıntı neyi, nerede ve nasıl kullanacağımızda!

Sahip olunanlar genellikle “lüks” ve “daha fazlası olsun” a yönelik beklentiler yarattığından dolayı var olanı değerlendirememe veya sahiplenememe yanlışlığı ortaya çıkabilmekte.

“Dua” gibi sır yüklü, hikmet kılıflı bir kavramın kullanılamaması en büyük eksiklik olmakta. Var olanın kıymetini bilmeme, çok daha fazlasını isteme hatalarının unutturduğu “Şükür” kavramının hayatımızda ki yeri, değerlerimizin eksikliğini hatırlatmaya devam ediyor.

Unutulması bir hata mı veya unutulması insana bir şey kaybettiriyor mu?

Kişiden kişiye yorum farklılığı olsa da sanırım ikisi de asla unutulmaması gereken temel kavramlardan.

Çünkü sadece maddi unsurlar ve sadece maddi âlem insana değer katma konusunda eksik kalıyor. İnsana değer katan ve insanı tatmin eden, insanı duygu boyutunda doyuran etkilerin kaynağı biraz hisler dünyasında aranmalı.