YARDIMLAŞMA VE DAYANIŞMA RUHU (2)

İnsan ne yapıyor?

Sınırsız rekabet, daha fazlası içinmücadele, çatışma/kaos, güçlünün güçsüzü ezmesi ve sermaye/güç elde etme adına yıkımdan kaçınmamak… Paylaşım ve yardımlaşmanın arka plana itilerek, dayanışma ruhunu yok etmenin bahanelerine sığınmak.

Akıl ve iradesiyle bilgi gücünü yüklenen insanı farklılaştıran özelliklere rağmen savaşı, kavgayı, kan ve gözyaşını, kan dökmeyi, yok etmeyi zihninden çıkarmayan insan için günümüz dünyasında “Yardımlaşma” ve “Dayanışma” limanları, fırtınadan kurtulmanın tek adresi görülüyor.

İnsanın unuttuğu şey “toplumsal yapı içerisinde ortak menfaatler ile kaynakların, sermayenin, bilginin, teknolojinin, gelişimin ve doğal ortamın tüm herkesin yararını gözetecek şekilde kullanılması gerektiği” dir.Anarşizm veya Darwinizm gibi Nihilist yaklaşımların da değersizlik yaratan teorilerin aksine;İnsanoğlu “İşbirliği” ve “Paylaşım” zorunluluğunun esiri olmalıdır.

İnsanlığı “Değişim/Gelişim” sürecinde evrimsel kategorilere ayıran, güçlünün ve egemen olanın ayakta kalmasını savunan bir yaşam şeklini benimseyenlerin yanında; Rekabeti çatışma ve mücadeleye dayandıran, yaşamın bir savaş alanı olduğunu öne süren yaklaşımların hiçbir geçerli tarafı olmaz.

Yetmezmiş gibi evrimsel döngü ve mücadele mantığına oturtulan kural tanımama, hiçbir değeri benimsememe anlayışını da hayatın bir gereği kabul eden felsefi yapıların insana kazandıracağı hiçbir şey yok.

Bu manada sınıf çatışmasını reddeden, ayrımcılık doğuran düşüncelerin dışında Sosyal Dayanışma olgusunu ortak duygu, düşünce, çıkarlara dayandıran vekarşılıklı iletişim/etkileşim bağımlılığı yaratan kanallar bulunmalıdır.

Çünkü dayanışma ve yardımlaşma ilkeleri bireyi reddetmez. Bireyi/insanı toplumsal yapının temeli olarak değerlendirir ve yaşamın özüne oturtur.

Güçlünün ezici üstünlüğünü ön plana almaktan kaçınan yardımlaşma ve dayanışma ruhu, sınıf farklılıklarının insan değerini yok ettiğinin farkındadır. Ama unutulan diğer bir nokta “Dayanışma ve Yardımlaşma” bilinci “Çalışmak ve Emek” harcamak gibi sorumlulukları ortadan kaldırmaz. Tam tersine insana verdiği bilinç sayesinde toplumsal şuur ile toplumsal yapıya, ortak paydaşlara katkı sunacak maddi/manevi emeklere girilmesini insanın omuzlarına yükler.

Güç sahibi olmak, diğerini sömürmek veya insani hakları yok saymak manası taşımaz. İnsanın doğası gereği, birliktelik ve ortak yaşam alanlarının zorunlu kullanımı için yardımlaşma ve dayanışmanın temel alınması sayesinde şahit olduğumuz çirkinlikler ve kötülükler ortadan kalkacaktır.